In gesprek met Lucie Vos


Het leiden van een school in coronatijd is een enorme uitdaging, maar het biedt ook kansen. Dat vindt ook Lucie Vos, directeur van basisschool de Toermalijn in Purmerend. Ze vertelt over haar school, de leerkrachten en over leiderschap in coronatijd. Zo besteedt ze extra aandacht aan haar team. ‘Een belronde om te horen hoe het met iedereen gaat is in deze tijd niet genoeg.

Foto: Gemaakt door leerlingen van de Toermalijn


Thuisonderwijs

Na een hectische start, zijn we op de Toermalijn snel naar een heldere structuur gegroeid. In alle groepen hebben de leerkrachten frequent contact met hun leerlingen. Via Google Hangouts en Meet worden er instructies gegeven, en alle kinderen kunnen aan de slag met een thuiswerkpakket. Serieuze lessen worden afgewisseld met ontspannende activiteiten. Zo heeft de leerkracht van groep 6 bijvoorbeeld een dagelijks voorleesmoment ingepland, en heeft de leerkracht van groep 5 met heel haar groep een wedstrijdje georganiseerd wie het eerst een wc-rol in beeld heeft gebracht. We werken in de groepen 4 t/m 8 met Snappet. Daarmee kan je leerlingen goed volgen. Dat is in deze periode echt een bonus gebleken bij het aanbod van het thuisonderwijs.

Natuurlijk brengt het thuisonderwijs ook de nodige uitdagingen met zich mee. Het is voortdurend zoeken naar ‘wat is goed genoeg’. In de klas krijg je snel feedback of kinderen een opdracht begrijpen, meer kunnen, of even een oppepper nodig hebben. Dat is nu veel lastiger. Zo kwamen we er, door gesprekken met kinderen op de schoolopvang, bijvoorbeeld achter dat een overzichtelijke weektaak voor ouders lang niet altijd zo helder is als dat wij hadden gedacht. Dit passen we vervolgens aan, zodat elk kind het thuisonderwijs zo goed mogelijk aangeboden krijgt.

Aan de andere kant biedt de huidige periode ook kansen. Het kijken naar de kinderen in de klas wordt verbreed. Je ziet nu hele andere facetten van kinderen, andere vaardigheden. Dat is mooi om te ervaren. Daarnaast heeft deze periode heel duidelijk gemaakt dat ouderbetrokkenheid een kracht is die enorm kostbaar is. Zonder ouders was het ons niet gelukt om op deze manier onderwijs aan te bieden. En aan de andere kant hoor ik van veel ouders dat ze anders tegen hun kind en onderwijs aankijken. Er is veel waardering geuit voor het werk dat de juf of meester van hun kind doet. Ook is er meer zicht op wat hun eigen kind aan het leren is. Dat is winst.

Passie en plezier

Ook in deze corona-tijd zie je bij de leerkrachten de passie en betrokkenheid voor het vak. Het hele team is gestart met wat er voor handen was en daarvanuit zijn we stap voor stap gaan ontwikkelen. Al heel gauw ontstond er een structuur van online zijn voor instructies, voor individuele begeleiding, voor vragen en voor de groepsgesprekken in Meet. Dit zegt iets over de professionaliteit van de leerkrachten. Professionaliteit gaat mijns inziens onder andere over de goede dingen doen. Daar hebben ze zich vanaf dag één voor ingezet. Omdat de Toermalijn alle groepen dubbel heeft, hebben we de kans om samen meer te doen dan alleen. Ofwel, meer kwaliteit zonder dat het meer tijd kost. Dat gaat overigens niet vanzelf. Daarin moet je je eigen grenzen aan kunnen geven en soms psychologie van de koude grond inzetten: ‘wat niet kan, dat kan niet’.

 

 

Daarbij is het, ook in deze tijd, enorm belangrijk dat er voldoende aandacht is voor teambuilding en plezier. De samenwerking in de afgelopen weken heeft gezorgd voor teambuilding, maar dat is niet altijd hetzelfde als plezier. En dat laatste vinden we op de Toermalijn erg belangrijk. Daarom organiseren we regelmatig leuke momenten voor met het team, zoals de adventskalender-spelletjes of de opening van ons project waarbij we allemaal verkleed een toneelstuk hebben opgevoerd voor alle kinderen. Dan is een belronde om te horen hoe het met iedereen gaat in deze periode niet genoeg. Ik hoop dat de attentie rond Pasen een vrolijke bijdrage was. Het uitpakken heeft in ieder geval hilariteit opgeleverd door alle veertjes die uit het pakketje kwamen.

Leiderschap

Net als iedereen van het team, kreeg mijn werk als schoolleider in deze crisis ook andere accenten. Zo vielen de oudergesprekken en rondleidingen bijvoorbeeld weg. Deze werden vervangen door veel contact met ouders over de schoolopvang en het dagelijks aanpassen van het opvangrooster. Daarbij heeft er zijn voor je team heeft in deze periode een extra invulling gekregen. Normaal gesproken gebeurt er veel in overleg en op basis van brede inventarisatie. Dat kon nu niet. Daarom hebben we het MT uitgebreid met onze ICT-coördinator. Zo hebben we de eerste weken intensief in klein comité overlegd en het pad uitgestippeld. Het was echt vóór de troepen uitlopen. Dit gaf duidelijkheid en rust, het maakte ons als team slagvaardig. Het afstemmen is goed gegaan, samen met het creëren van duidelijkheid en het vertrouwen dat iedereen zich inzet. Dat laatste is ook lastig. Niet omdat ik dat vertrouwen niet heb, maar net als een leerkracht op afstand, mis ik het directe proces. Het ervaren van wat er leeft en gebeurt onder collega’s.

Het heeft ook meegeholpen dat CPOW al snel een calamiteitenteam opgezet. Net zoals het MT op de Toermalijn, zorgde dit calamiteitenteam voor de informatievoorziening en het creëren van helderheid. Zo hebben zij dit ook voor de schoolleiders gedaan. Dat heb ik als een enorme steun ervaren. Ook hier bleek dat het goed is als er in één crisis duidelijke aansturing is. En natuurlijk kunnen we als schoolleiders altijd bij elkaar terecht als je dat wilt of nodig hebt.

Al met al denk ik dat wij het op de Toermalijn en CPOW- breed goed hebben opgepakt. Wat mij helpt als ik zo terugkijk? Zorg ervoor dat de basis op orde is én blijft en geef vertrouwen en waardering. Ik word blij als ik zie dat leerkrachten dat naar hun leerlingen doen en zij mogen dat van mij ook verwachten.